In the memory of Sir Bruce McLeod

Το τελευταίο που θυμάμαι από εκείνον
είναι να μου λέει πως ό,τι και αν χρειαστεί
θα είναι στο πλευρό μου
και πως θα σώζαμε μαζί τον κόσμο
από τους μαύρους πύργους
που ξεπηδούσαν σα πίδακες
αρχέγονου, ασφυξιογόνου κακού
κι απειλούσαν το φως,
το φως που είχαμε ήδη κάποτε αρνηθεί.

Ήμουν βασίλισσα τότε, τρανή,
κι ας είχα μέσα σε μερικές νύχτες
χάσει το διπλό μου στέμμα,
κι ας είχα μείνει μοναχά θρύλος,
σκιά δυο κόσμων,
διασχίζοντας μιαν άδεια γη, μια ξέρα
που κάποιοι την έλεγαν κόλαση -
έναν καμμένο τόπο
που έμελλε να φυλάει για μένα
τους εφιάλτες της λευκής μου φύσης
και τη μοίρα των φτερών μου.

Πριν λίγο ήρθε μήνυμα βαρύ
από τον τόπο που υπήρξε κάποτε
τόσο ελαφρύς για μένα,
μήνυμα για μια από κείνες τις ψυχές
που γνώρισα πρώτα ντυμένες
με τα όνειρά τους,
κι έπειτα με τα ρούχα τους τα καθημερινά –
ήρθανε νέα πως έφυγε ο σερίφης μου,
πως πάει, ταξίδεψε γι αλλού,
πώς η μεγάλη του καρδιά
τον πρόδωσε.

-----

Για τον Πάνο που έφυγε στις 02-01-2006.
Υπέφερε από μεγαλοκαρδία, δεν το ήξερε κανείς - ούτε οι γονείς του. Έπαθε ξαφνικά ανακοπή. Η ειρωνία είναι πως ήταν όντως 'μεγάλη καρδιά'. Από τους πιο αγαθούς και ζωντανούς ανθρώπους που έχω ποτέ γνωρίσει - ένας από τους καλύτερους συμπαίκτες μου σε rpg [στο ωραιότερο όχι-solo chronicle που έχω παίξει ποτέ], και μέλος της καλύτερης παρέας που είχα ποτέ, στις Σέρρες, για έναν ολόκληρο χρόνο, έναν πραγματικά ελαφρύ και ξέγνοιαστο χρόνο, ευτυχισμένο. Δυσκολεύομαι να το πιστέψω.

Ας είναι καλά όπου και να είναι, και μιας και δεν θα ήθελε να νοιώθω έτσι όπως νοιώθω, ας θυμηθώ καλύτερα ένα από τα μαργαριτάρια μας σε αυτό το chronicle...
"Τι 'οίκος διασκέδασης' και μαλακίες; Με etiquette 0, μια χαρά μπουρδέλο είναι!"