Για μια υπέροχη φωνή

Για τον Peter Harvey

Λένε
‘ειν’ ελαφρύ να λατρεύεις μιαν εντύπωση’
κι εγώ απλώς χαμογελώ...

και σου χαρίζω τούτα τα χαμόγελα
και, και μύρια ζωντανά, λευκά ανθάκια
που μεγαλώνουν
πίνοντας την αγκαλιασμένη με τον ήχο πνοή σου
που γλιστρά σα βαρειά σταγόνα βροχής σε φίνο μετάξι
και προσγειώνεται θαρρείς σε μια θάλασσα από βαθύ βελούδο –
κι όλ’ αυτά κάπου μέσα σ’ αυτό τ’ ανεπαίσθητο,
το για κάποιους αόρατο,
το στ’αλήθεια σχεδόν διάφανο κομμάτι μου
που πάλλεται μαζί με τον αέρα που προστάζεις.

~

[10-11-2006, Derby, UK.]

Είναι υπέροχος, υπέροχος. Το ξέρω πως ακούγομαι like some silly fangirl, αλλά έτσι έχει η κατάσταση. Είμαι ον έμμονο. Κάποτε, όταν θα νοιώσω έτοιμη music-wise, θα τον γνωρίσω.