Πάμε μια βόλτα με τ' αερόστατο

Πάμε μια βόλτα με τ’ αερόστατο

Σήμερα η οθόνη δε με κρατά,
το σπίτι δε με κρατά,
είναι μια απ’ αυτές τις μέρες που χορεύω μόνη
ρίχνοντας κλεφτές ματιές στον καθρέφτη·
είναι μια μέρα απ’ αυτές που απαιτούν ελαφράδα,
που μου τραβάνε επίμονα τα μαλλιά
και μου βγάζουν τη γλώσσα
ζητώντας τους ήχους της εφηβείας μου.

Πάμε μια βόλτα...

Χώρεσα τόσες ζωές μέσα σε μια τόση-δα μικρούλα,
ως τώρα
και θέλω να σε ταξιδέψω σ’ όλες,
μα πρέπει κι εσύ να με βοηθήσεις λίγο, λιγάκι,
να γεμίσεις τα μάγουλά σου αέρα,
να μ’ αφήσεις να σου γαργαλήσω τις πατούσες
όπως η ζέστη της φωτιάς θα γαργαλά το γελαστό μας αερόστατο,
ν’ αφεθείς,
να μη φορέσεις τη ζώνη σου,
να φορέσεις ένα χαζό, πολύχρωμο καπέλο,
και να μου υποσχεθείς πως θα λατρέψεις ό,τι κι αν σου δείξω από ψηλά
πριν ακόμα τ’ αντικρύσεις.

-----

9-10-2006, Derby, UK.