Άλλος ένας ποιητικός διάλογος

Απάντηση στη «Σκόνη» της ερμίνας

Θα έπρεπε να το φοβάμαι·
αντ' αυτού,
θα τ' ονειρευτώ
και θα κρατώ κάτω απ' το μαξιλάρι μια πέννα
και λίγο κίτρινο χαρτί –

κι όταν ξυπνήσω, θα κρατώ
ένα χάρτη
στις κρυφές γωνιές του μυαλού μου,
κι έπειτα θα ρίξω φως
και θα ξεγυμνώσω ξεδιάντροπα
όλες αυτές τις κρυψώνες,
γιατί...

αυτό το σκοτεινό μέρος,
με τη λεπτεπίλεπτη λευκή σκόνη
που ξεχωρίζει πάνω στα μαύρα πέπλα,
που διεισδύει σ' όλους τους πόρους,
που παρασύρει αδίστακτα
σε μιαν ασφυκτική, ακαταμάχητη αγκαλιά,
αυτήν την βαθειά,
αρχαία γη
θέλω να την αγγίξω.

-----

3-10-2006, Derby, UK.

[Το ποίημα είναι απάντηση στη Σκόνη της Ραψωδίας.]