Too fast, too bad; even for me / the ashes fly.

Accelerando

Οι τοίχοι σφυρίζουν σα δελφίνια
που κάτι προσπαθούν να πούν,
κάτι, κάτι,

κάτι που δεν τ' αποκωδικοποιούν
τ' ανθρώπινα αυτιά μου.

Αντ' αυτού
απόκωδικοποιώ εσένα

μα οι γραμμένες λέξεις της βρυχώνται
σαν τουρμπίνες αεροπλάνου –
είναι πορτοκαλένια τα φτερά του,
και ξέρω για πού θα το βάλει...

Οι τοίχοι είν' αυτοί με τις καμπύλες·
τους ακούω για να σωπαίνω,
πιο γρήγορα, κι άλλο, κι άλλο, κι άλλο, κι άλλο, κιάλλο, κιάλλο,κιάλλοκιάλλο–

πότε σπάει το φράγμα του ήχου,
της φωνής,
τ' ουρλιαχτού,
του βόγκου,
των ψιθυρισμένων ονείρων;

Οι τουρμπίνες κρέμονται στο λαιμό μου,
στη θέση της καρδιάς...

Ήμουν κάποτε frequent flyer –
τώρα πια απλώς μετακινούμαι συχνά.

Όσο δυνατά και να σωπάσω, δε μ' ακούς.

~

[7-2-2007, Toulon, France.]